‘Son yolculuğa hazırlanmak’ Çello çaldığı orkestra dağıldığında, Daigo KOBAYASHI müzik kariyerine veda eder ve karısı Mika ile kuzeydoğudaki Yamagata Bölgesi’ndeki memleketine döner. İyi iş koşulları sunan bir ‘yardımcı aranıyor’ ilanı görür. Turizm acentesi olduğunu varsayarak görüşmeye gittiği ofisin arka duvarına yeni tabutlar dizilmiştir. Şirketin sahibi olan Sasaki, Daigo’nun özgeçmişine şöyle bir bakarak işe alır. Bu noktada Daigo şirketin tam olarak ne iş yaptığını sorar ve iş tanımında cesetlerin yakılmadan önce törensel olarak ‘tabutlanmasının’ yer aldığını öğrenir. Tereddüt eder ancak Sasaki işi alması için onu zorlayınca kabul eder ve Mika’ya işe ‘törenlerin’ dahil olduğunu söyler. Bu şekilde Yamagata’da Hirano civarında Sasaki’yle yolculuk etmeye başlar. Travesti olduğu anlaşılan güzel bir intihar kurbanı; motosiklet kazasında ölen serseri bir delikanlı, torunlarının lise üniformalarıyla birlikte giydiği bol beyaz çoraplara hayran yaşlı bir büyükanne: Daigo ölümün çeşitli biçimleriyle karşılaşır ve başlangıçta emin olmasa da ‘tabutlama’ işleminin bir şekilde hayata saygıyı ifade ettiğini de anlamaya başlar. Mika ise işin içindeki ‘törenin’ tam olarak ne tarz bir şey olduğunu öğrenir. Dehşete düşerek kocasının işi bırakmasını ister ve red cevabını aldığında Tokyo’daki ailesinin yanına dönmek üzere yola çıkar. Annesi yıllar önce ölen ve babası o daha çocukken evi terk eden Daigo bir kez daha yalnız kalmıştır ancak yaptığı işin değerine inanmaya devam eder. Kış yerini ilkbahara bırakırken, kendine ve yeni kariyerine güven duyduğunu hisseder ancak bir dizi önemli olay art arda gerçekleşir: Mika döner, yakın bir çocukluk arkadaşının annesi aniden ölür ve 30 yıldır kendisinden tek kelime haber almadığı babasının da öldüğünü öğrenir. Bir tabutlayıcı, koca, oğul ve insan olarak Daigo en değer verdiği insanlar arasında hayatla nasıl başa çıkacaktır? Son bir yolculukta, mutlu bir vedayla…